Rozdział 20

Kiedy wróciłam do domu Aleks siedział na kanapie i jadł pizzę.

-No widzę, że zakupy udane. Przecież ty nie możesz jeść takich rzeczy.

-Jedna malutka pizza, nic się nie stanie. A trener i tak się o tym nie dowie.

-No nie wiem. A jakby tak ktoś mu doniósł.

-Nie zrobiłabyś tego. Nie mogłabyś donieść na swojego ukochanego.

-Phi, jak chcesz to możemy się przekonać. – wystawiłam mu język i skierowałam się na górę. W mgnieniu oka Aleks znalazł się przy mnie. Zaczął całować mnie po szyi. Odwróciłam się przodem do niego i wbiłam zachłannie swoje wargi w jego. Nasze języki zaczęły drażnić swoje podniebienia. W mgnieniu oka znaleźliśmy się w mojej sypialni. Aleks zaczął zdejmować moją koszulkę gdy usłyszeliśmy dźwięk dzwonka.

-Ale ma ktoś wyczucie czasu – zaczęłam się śmiać.

-Nie otwieramy.

-Aleks, może to coś ważnego.

-No dobra, ale potem dokończymy.

-Oczywiście kochanie.

Poprawiłam swoje ubranie i poszłam otworzyć drzwi. Ku mojemu zdziwieniu za drzwiami stał Michał z Koletą.

-Cześć Michał. Kopę lat – zaczęłam się znowu śmiać.

-No fakt dawno się nie widzieliśmy. Możemy wejść?

-Jasne, wchodźcie. A tak właściwie to jak mnie tutaj znaleźliście.

-Zadzwoniliśmy do Magdy. Powiedziała nam gdzie teraz mieszkasz. Czemu nie powiedziałaś nam, że rozstałaś się z Michałem?

-Nie ma o czym rozmawiać. Gdyby nie jego szczeniackie zachowanie pewnie nadal bylibyśmy razem. Ale teraz jestem z Aleksem i to jest ważne.

-Właśnie pokaż nam tego twojego przystojniaka – zaśmiała się Koleta.

-Aleks kochanie, chodź tutaj – zawołałam

-Już idę. Po chwili Aleks znajdował się między nami.

-Aleks to mój brat Michał i jego dziewczyna Koleta. Michał, Koleta to jest Aleks mój chłopak.

-Miło mi poznać brata Natalii. Dużo o tobie słyszałem.

-No mam nadzieję, że tylko dobre rzeczy.

-No jasne.

-A tak właściwie to co was sprowadza do Bełchatowa?

-Stęskniliśmy się za tobą.

-Myślicie, że dam się tak łatwo spławić. Mówcie o co chodzi – rozkazałam

-No więc chodzi o to, że Koleta jest w ciąży. Przyjechaliśmy powiedzieć o tym tobie i rodzicom.

-Naprawdę? Tak się cieszę.

-Wiedziałem, że tak zareagujesz. Boję się trochę reakcji rodziców.

-Też bym się bała na waszym miejscu. Przeżyłam to na własnej skórze wiem jak zareagują. Mama na pewno się ucieszy, a tata najpierw będzie marudził, ale potem na pewno też dojdzie do niego, że zostanie dziadkiem i zmieni zdanie. Nie macie się czym martwić.

-Wiecie co, może pojedziemy jutro razem do rodziców na obiad?

-Chciałem cię o to poprosić, ale nie miałem odwagi.

-No widzisz czytam w twoich myślach. Przy okazji przedstawię im Aleksa, bo wcześniej jakoś nie było okazji.

-No to upieczemy dwie pieczenie na jednym ogniu.

-Natalia my będziemy się już zbierać.

-A gdzie macie zamiar spędzić noc?

-Widzieliśmy po drodze całkiem przyjemny hotelik, może tam będą miejsca.

-Nie ma mowy, zostajecie u nas, prawda Aleks.

-Jasne. Przygotujemy wam zaraz pokój.

-Dziękujemy, jesteście bardzo mili.

-Nie ma za co dziękować w końcu Michał jest moim bratem. Rodzinie trzeba pomagać.

Poszliśmy na górę zająć się przygotowaniem pokoju, a Michał i Koleta zostali na dole. I zaczęli oglądać telewizję.

Na górze:

-No i nici z naszego mile spędzonego wieczoru – zasmucił się Aleks.

-Nie przejmuj się kochanie, kiedyś to sobie odbijemy.

-Nie mogę się już doczekać.

-Dobra, a teraz bierzmy się za ten pokój i wracamy na dół. Trzeba zrobić jakąś kolację.

-Masz rację, jestem już trochę głodny. Ta pizza jednak nie była aż tak sycąca.

Po chwili byliśmy już na dole. Ja zaprosiłam Koletę do kuchni. Chciałam z nią trochę pogadać sam na sam. W końcu dawno się nie widziałyśmy. A chłopakom kazałam zostać w salonie i obejrzeć jakiś mecz. W sumie to wcale nie musiałam jakoś długo ich do tego namawiać.

-No to opowiadaj co tam u was? – zapytała Koleta.

-Świetnie. Nareszcie czuję się przy kimś bezpiecznie.

-A Michał? Co z nim? Dlaczego wy się w ogóle rozstaliście?

-Michał zdradził mnie ze swoją nową panią trener na jednej z imprez. W sumie to może nawet byłabym w stanie mu to wybaczyć, ale poniekąd przez niego straciłam dziecko, które było dla mnie bardzo ważne.

-Nie dziwię ci się. Sama nie wiem jak zachowałabym się gdybym teraz straciła tego małego brzdąca – pogłaskała się czule po brzuchu.

-Który to miesiąc?

-Koniec drugiego. Jeszcze nic nie widać.

-Zobaczysz jak pod koniec trzeciego zacznie cię kopać. Wtedy dopiero odczujesz, że nosisz w sobie nowe życie.

-Nie mogę się doczekać. Jak długo jesteś z Aleksem.

-Od jakichś kilku tygodni. W sumie to dzięki niemu otrząsnęłam się po rozstaniu z Michałem. Pomógł mi w najtrudniejszym momencie mojego życia.

-Miło słyszeć, że masz takiego kogoś przy sobie.

-A tobie z Michałem jak się układa?

-Odkąd Michał dowiedział się, że jestem w ciąży dosłownie nosi mnie na rękach.

-Mój odpowiedzialny braciszek – zażartowałam.

-Chodź zaniesiemy jedzenie tym dwóm głodomorom, bo na pewno umierają z głodu

Tego dnia nadrobiłam wszystkie zaległości jakie miałam w kontaktach ze swoim bratem. Aleks i Koleta poszli dosyć wcześnie spać, a ja siedziałam z Michałem do czwartej nad ranem. Dowiedziałam się dosłownie wszystkiego. Jak przedstawia się jego sytuacja ze studiami, jaki ma plany dotyczące przyszłości. Przyznam, że nie podejrzewałam Michała o taką dojrzałość. Postanowił, że oświadczy się Kolecie i w miarę szybko zorganizują ślub. Tak, żeby zdążyć przed narodzinami dziecka. Kontrakt Kolety z BKS-em  dobiegał właśnie końca i siłą rzeczy nie mógł zostać przedłużony. Dość późno położyłam się spać. Nie chciałam budzić Aleksa więc nastawiłam mu tylko budzik, żeby zdążył jutro na trening i poszłam spać. O dziewiątej obudził mnie dźwięk budzika. Aleks jak zwykle nie potrafił zebrać się w sobie i go wyłączyć.

-Aleks, kochanie pobudka. Czas wstawać, spóźnisz się na trening i będziesz musiał świecić oczami przed panią trener.

-Phi. Też mi pani trener – zaśmiał się Aleks

-Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma.

-Bardzo cię przepraszam ale ja nie mam zamiaru jej polubić. Nie po tym co ci zrobiła.

-Wiesz, że jesteś kochany?

-Wiem, wiem. A z resztą może nawet nie będę musiał jej polubić bo podobno od przyszłego sezonu wraca trener Nawrocki.

-Tak? A właściwie to dlaczego on odszedł?

-Jakieś sprawy prywatne z tego co wiem. Nie interesowałem się tym za bardzo.

-No, ale miło, że nie będę musiała oglądać już Mileny. Będę mogła wpadać częściej na wasze treningi.

-Teraz też możesz.

-Nie mam ochoty na spotkania z Mileną. wiesz co ona mi ostatnio powiedziała? Że nie chciała mnie zranić, a ta zdrada sama tak jakoś wyszła rozumiesz? Myślałam, że ją rozszarpię. Wredna suka.

-Nie denerwuj się kochanie.

-Dobrze, nie będę się już denerwować. A ty już idź. – zaczęłam wypychać go z łóżka.

-Wyganiasz mnie? Oj nieładnie.

-Wiesz, ja chętnie przeleżałabym tutaj z tobą cały dzień, ale jeżeli zaraz nie wyjdziesz z domu spóźnisz isę na trening. Masz dziesięć minut na dotarcie na salę.

-Zabawne.

-Aleks ja nie żartuję. Pokazałam mu zegarek, który miałam na ręku.

-Nie trzeba było tak od razu mówić?

-No przecież mówię ci o tym od jakichś dwudziestu minut. A i pamiętaj, że dzisiaj idziemy na obiad do moich rodziców. Także po treningu prosto do domu.

-Tak jest pani kapitan.

Ubrał szybko pierwsze lepsze ubrania leżące w szafie i wybiegł niczym torpeda z domu. Ja natomiast postanowiłam, że nie ma sensu tak wcześnie wstawać i ponownie położyłam się spać.

Dzisiaj kolejny mecz naszych siatkarzy. Trzymamy mocno kciuki by pokonali trójkolorowych :)